تهران در سال 88 روزهای سخت و پرفراز و نشیب و البته شیرین زیادی را پشت سر گذاشت و در این روزها که هر کدام وقایع مهمی را پیش روی شهروندان تهرانی می‌گذاشت، تهران بیشتر به خود بالیده است. تهران حالا چند سالی است که پروژه‌های زیادی را برای تمام کردن و به بهره‌برداری رساندن دارد و افتتاح چند پروژه در سال 88 هم تهرانی‌ها را خوشحال و آسوده‌تر کرد و شهرداری تهران را هم چند پله بیشتر در دل مردم جلو برد! حالا دیگر این گفته قالیباف که کسی که پس از مدتی وارد تهران می‌شود تغییرات محسوس و رو به جلویی را شاهد خواهد بود، عملی شده و هر گوشه تهران هرچند وقت یک‌بار رنگ و رویی عوض می‌کند.
اگرچه شهرداری تهران در سال 88 با محدودیت منابع مالی، محدودیت تعامل و همکاری با دولت که گاهی به اختلاف هم می‌رسید، مشکلات ناشی از حوادث پس از انتخابات و اضافه‌کاری‌ها و خسارت‌های زیادی مواجه شد و در بسیاری از موارد ناخواسته پای شهردار و پروژه‌هایش به مسائل سیاسی کشیده می‌شد، اما با همه این موارد باز هم تهران بیشتر برنامه‌هایش را طبق گفته‌های مدیر خود بالاخره در وقت‌های اضافه تمام کرد تا در سال جدید که سال آخر فعالیت دور سوم شورای شهر تهران و شهردارش است کارهای جدید و تازه‌تری را شروع کند.
چشم تونل توحید روشن شد، چرخ رستوران میلاد چرخید
به گزارش ایسنا، 88 از همان ابتدا چشمش به پروژه‌های تازه نفس روشن شد و تا آخر سال مردم در کنار روزمرگی خود شاهد برو و بیا و فعالیت شبانه‌روزی پروژه‌های شهرداری بودند و این گونه بود که پروژه‌های بزرگی چون تونل توحید، پل روشندلان، ایستگاه‌های جدید مترو در خطوط مختلف، خطوط جدید BRT، تکمیل برج میلاد و رستورانش به اتمام رسید و پروژه‌های جدید دیگری شروع شد که در آینده‌ای نزدیک آن‌ها هم گوشه‌ای از این شهر را خوشحال می‌کنند، همان طور که به زودی چشم مردم جوادیه به پل زیبای جوادیه روشن خواهد شد.
شهردار تهران در سالی که گذشت در روزهای سخت و پرحرف و حدیث انتخابات و حوادث پس از آن، خود و مجموعه‌اش را به پروژه‌های نیمه‌کاره و جدید و البته قول‌هایی که به مردم داده بود سرگرم و موظف کرد تا به این ترتیب نشان دهد گذشته از همه این حرف‌ها مردم خدمت می‌خواهند، نه حرف و شعار!
قالیباف همچنین در یکی از بزرگترین اقدامات خود توانست رویای شهرداری‌های کشور برای داشتن یک بانک مستقل را با فراز و نشیب بسیار محقق کند و حق برداشت از حساب ذخیره ارزی را نیز تا مرحله آخر برساند و در قدم بعدی از رایزنی‌ها و تعامل‌هایی که دارد برای برداشت و تخصیص اعتبارات در سال جدید استفاده کند که چنانچه این اتفاق رخ دهد نه تنها پروژه‌های توسعه‌ای مترو با رشد قابل توجهی جلو می‌افتد و قول ساخت 25 کیلومتر مترو محقق می‌شود، بلکه جایگاه مدنی و حقوقی شهرداری تهران به عنوان یک نهاد عمومی و مستقل بیش از گذشته در دولت و مجلس و البته در نگاه مردم تغییر خواهد کرد و قالیباف یک مدال افتخار دیگر به نام بانک شهر را در کنار سایر اقداماتش که بر سینه شهر نشسته، بر سینه خود می‌نشاند.
از سوی دیگر شهرداری تهران در سال گذشته اگرچه پس از قول‌های مکرر و بی‌نتیجه بالاخره چند پروژه پرحرف و حدیث را تمام کرد، اما در این میان پروژه‌هایی را هم آغاز کرد که شاید به این زودی‌ها نتایج مثبت و منفی نهایی آن مشخص نشود. به عنوان مثال یک طرفه کردن خیابان ولیعصر(عج) و یا استفاده از اتوبوس برقی، کارت الکترونیک و غیره که باید عملکرد خود را بیشتر نشان دهند، چرا که با زندگی مردم سرو‌کار دارند. در عین حال مجموعه شهرداری تهران در سال گذشته به دلیل محدودیت منابع و رکود ساخت و ساز در شهر، بسیاری از پروژه‌های خود را متوقف کرد و اولویت‌بندی را در این مورد انجام داد تا به این ترتیب اقدامات حیاتی شهر با مخاطره کمبود منابع مالی مواجه نشود که تقریبا در این برنامه‌ریزی موفق بود.
سال جدید که شاید همزمان با اجرای طرح هدفمند کردن یارانه‌ها توسط دولت باشد، می‌تواند محدودیت‌ها و خلاهایی را برای شهرداری تهران و پروژه‌های شهری به همراه داشته باشد و به همین دلیل است که بودجه و برنامه‌ریزی سال جدید مطابق با این اقدام دولت و تبعات آن هماهنگ شده است.
به هر روی شهرداری تهران در عملکرد سال گذشته خود در کنار تمامی اقدامات مثبت و چشمگیر خود ضعف‌هایی را هم داشت که هر چند ادامه و تکمیل آن‌ها را به عنوان اولویت‌های کاری خود در سال جدید نگه داشته اما قطعا پروژه‌ها و برنامه‌های چون نوسازی بافت‌های فرسوده، فروش اوراق مشارکت و تحویل واحدهای مسکونی که قولشان را به مردم داده، جلوگیری از تخریب باغ‌های شمالی و حاشیه‌ای تهران، کانال مشترک شهری و یا پروژه جمع‌آوری آب‌های سطحی به بیش از یک سال زمان آن هم در مهلت باقی مانده از فرصت خدمت شهردار فعلی تهران نیازمند است.
شهرداری تهران در دوره حاضر ضعف‌ها و پس‌زمینه‌هایی تلخ و ناامیدکننده شهرداری‌ها را تا حدود زیادی از ذهن مردم پاک کرد و قطعا این افزایش رضایتمندی مردم زمینه افزایش توقع و خواسته را هم به همراه دارد و به این ترتیب زمینه کار و فعالیت بیشتری را می‌طلبد و باید دید دکتر قالیباف در سال پایانی خدمت خود در شهرداری تهران در حالی که با محدودیت منابع مالی مشکلات اجتماعی و اقتصادی زیادی روبه‌روست و قطعا انتخابات شورای شهر چهارم بر کار وی تاثیر دارد، چه کارنامه‌ا‌ی را برای خود ، شهر تهران و شهروندان پایتخت‌نشین بر جای می‌گذارد.
سالی پرفرازو نشیب، اما همراه به موفقیت نسبی
اما شورای شهر تهران نیز در حالی سال 88 را با فراز و نشیب بسیار به پایان رساند و وارد سال جدید شد که تنها یک سال از دوره چهار ساله شورای سوم باقی است. اگر چه شورای سوم در ادامه شورای دوم مرحم خوبی بر زخم شورای اول و ناامیدی از فعالیت این نهاد مدنی بود، اما اعضای شورای سوم هم در جای خود گوشه و کناری به مسائل سیاسی و حاشیه‌های پرحرف و حدیث داشتند و در بسیاری از موارد این نشانه‌ها در صحن علنی شورا خود را نشان می‌داد، هر چند که چمران و برخی از اعضای میانه‌رو هنوز اصرار دارند که بسیاری از مسائل آن‌ها اختلاف کاری است.
مهدی چمران ـ رییس شورای شهر تهران ـ در آخرین نشست خبری سال 88 خود به برخی از مصوبات و اقدامات مهم شورا از دیدگاه خود اشاره کرد که تعیین چارچوب برای فعالیت پیمانکاران شهرداری، ساماندهی و تعیین تکلیف شرکت‌ها و سازمان‌های زیرمجموعه شهرداری، تدوین برنامه پنج ساله شهرداری مطابق با چشم انداز 20 ساله کشور و غیره از جمله آن‌ها بود. البته شورای تهران مصوبات غیرچشم‌گیر اما تاثیرگذار دیگری برای شهرداشت که نمونه بارز آن مصوبات تشویقی در راستای افزایش ساخت و سازها در بافت‌های فرسوده است.
اما اعضای شورای تهران در سال 88 همانند سال‌های قبل برنامه بازدیدهای پرحاشیه خود از پروژه‌های شهری مهم را ادامه دادند؛ بازدیدهایی که بر روی بخش قابل توجهی از اقدامات حساس و مهم شهرداری تهران دست می‌گذاشت، اگرچه این شورا در سالی که گذشت بازدیدهایی را در راستای وظیفه نظارتی خود انجام داد، اما بنابر اذعان و البته در برخی موارد اعتراض اعضایش، این عنصر نظارتی کمرنگ و حتی در برخی موارد حذف شده بود و در خلا این نبود نظارت اقدامات و تخلفاتی صورت می‌گرفت که پس از انجام تخلف صدایش بلند می‌شد.
چمران در پاسخ به سوال خبرنگاران که چرا عنصر نظارتی شورا آن قدر ضعیف شده که رایزنی‌های برخی مدیران به صحن علنی شورا هم کشیده می‌شود و در نتیجه صدای تخلف‌هایی نظیر پروژه امام رضا(ع)، تخلفات منطقه یک و نیز شرکت‌های زیرمجموعه سازمان نوسازی در صحن علنی شورا بلند می‌شود؟ بدون آن که مساله‌ای را قبول یا رد کند، گفت: همین که این مسائل در بین اعضا و یا در صحن علنی مطرح می‌شود یعنی نظارت از قبل وجود داشته. البته چمران در مورد این که پس از شناسایی تخلف، عنصر نظارتی به چه نتیجه‌ای می‌رسد توضیحی نداد.
در سال 88 شورای شهر نقش جدید خود یعنی میانجی‌گری میان دولت و شهرداری را ادامه داد و مهدی چمران تلاش کرد جلسات مشترکی را در راستای افزایش تعامل برقرار کند اما این جلسات و آن تلاش شورا در نهایت ثمره و نتیجه چشم‌گیری نداشت و فاصله بین دولت و شهرداری کماکان حفظ شد.
این نقص نظارتی در شورای شهر تهران در شوراهای دیگر نیز دیده می‌شد و نطق‌های پیش از دستور اعضای شورای عالی استان‌ها گویای این خلاها در ابعاد مختلف کار شهرداری‌ها و دستگاه‌های مرتبط بود.
مهدی چمران که در سال 88 به عنوان تنها کاندید برای ریاست شورای عالی استان‌ها مجددا رییس این شورا شد و تلاش زیادی در راستای ساختارمند کردن عنصر نظارتی شوراها کرد.
شوراها در سالی که گذشت و در سال جدید، تحت تاثیر قانون تجمیع انتخابات با مساله کوتاه شدن دوره فعالیت شورای چهارم از چهار به دو سال مواجه شده‌اند و برای رفع این مساله تاکنون رایزنی‌های زیادی را داشتند که هنوز نتایج آن مشخص نشده است.
چمران تاکید دارد که بهتر است 22 ماه زمانی که برای شورای چهارم پیش‌بینی شده به شورای سوم اضافه شود، چرا که در مدت کمتر از دو سال عمر یک شورا، اعضای آن‌ها نه تنها فرصتی برای اقدامات اساسی ندارند، بلکه در ابتدا و انتهای این دوره تمام زمان برای مسائل انتخاباتی و انتخاب شهرداران می‌گذرد و دوره‌ای بدون کیفیت لازم گذرانده خواهد شد.
اما شوراها در سال 88 از آزمون دیگری موفق و سرافراز بیرون آمدند؛ پیشنهاد انتخاب شهرداران توسط وزیر کشور در حالی از سوی نمایندگان مجلس شورای اسلامی، اعضای شوراها را غافلگیر کرد که نمایندگان مجلس بارها بر استقلال عمل شوراها تاکید داشتند اما در نهایت با رایزنی‌های بسیار اعضای شورا و رییس شورای عالی که وجهه قابل قبولی در بین دولتی‌ها و مجلسی‌ها دارد، امضاها پس گرفته شد!
به هر روی مساله بی‌اعتمادی به نهاد شوراها در بین بسیاری از مسوولان و به خصوص بدنه اجرایی دولت و نیز نمایندگان مجلس به اذعان بسیاری از اعضای شوراها هنوز ادامه دارد و هنوز حرف و عمل دولتی‌ها در مورد شوراها با هم نمی‌خواند که پیشنهاد مجلس برای انتخاب شهردار توسط وزیر کشور نمونه بارزی از تمایل نمایندگان برای کاهش اختیارات شوراها بود که بالاخره مشخص نشد این پیشنهاد از کجا سرچشمه گرفته بود!
چنانچه مجلس شورای اسلامی بررسی‌های خود را در مورد انتخابات چهارم شوراها به اتمام برساند و با افزایش 22 ماهه دوره شورای سوم موافقت کند، شوراها فرصت بیشتری برای انجام برنامه‌ها و همراهی با شهرداری‌ها دارند و چنانچه این موافقت صورت نگیرد، خیلی زود نشست‌ها و رایزنی‌ها و حرف و حدیث‌های انتخاباتی شوراها شروع شده و فرصت کوتاه یک‌ساله باقی‌مانده از عمر شوراهای سوم هم صرف همین مسائل خواهد شد! و این همان نگرانی است که بخش قابل توجهی از اعضا در نیمه‌های سال قبل و احتمالا تا چندین ماه اول سال 89 را به خود اختصاص خواهد داد.
كرج
فرديس
خیابان آزادی
خیابان طوس
خیابان آزادی
اگرچه شهرداری تهران در سال 88 با محدودیت منابع مالی، محدودیت تعامل و همکاری با دولت که گاهی به اختلاف هم می‌رسید، مشکلات ناشی از حوادث پس از انتخابات و اضافه‌کاری‌ها و خسارت‌های زیادی مواجه شد و در بسیاری از موارد ناخواسته پای شهردار و پروژه‌هایش به مسائل سیاسی کشیده می‌شد، اما با همه این موارد باز هم تهران بیشتر برنامه‌هایش را طبق گفته‌های مدیر خود بالاخره در وقت‌های اضافه تمام کرد تا در سال جدید که سال آخر فعالیت دور سوم شورای شهر تهران و شهردارش است کارهای جدید و تازه‌تری را شروع کند.
چشم تونل توحید روشن شد، چرخ رستوران میلاد چرخید
به گزارش ایسنا، 88 از همان ابتدا چشمش به پروژه‌های تازه نفس روشن شد و تا آخر سال مردم در کنار روزمرگی خود شاهد برو و بیا و فعالیت شبانه‌روزی پروژه‌های شهرداری بودند و این گونه بود که پروژه‌های بزرگی چون تونل توحید، پل روشندلان، ایستگاه‌های جدید مترو در خطوط مختلف، خطوط جدید BRT، تکمیل برج میلاد و رستورانش به اتمام رسید و پروژه‌های جدید دیگری شروع شد که در آینده‌ای نزدیک آن‌ها هم گوشه‌ای از این شهر را خوشحال می‌کنند، همان طور که به زودی چشم مردم جوادیه به پل زیبای جوادیه روشن خواهد شد.
شهردار تهران در سالی که گذشت در روزهای سخت و پرحرف و حدیث انتخابات و حوادث پس از آن، خود و مجموعه‌اش را به پروژه‌های نیمه‌کاره و جدید و البته قول‌هایی که به مردم داده بود سرگرم و موظف کرد تا به این ترتیب نشان دهد گذشته از همه این حرف‌ها مردم خدمت می‌خواهند، نه حرف و شعار!
قالیباف همچنین در یکی از بزرگترین اقدامات خود توانست رویای شهرداری‌های کشور برای داشتن یک بانک مستقل را با فراز و نشیب بسیار محقق کند و حق برداشت از حساب ذخیره ارزی را نیز تا مرحله آخر برساند و در قدم بعدی از رایزنی‌ها و تعامل‌هایی که دارد برای برداشت و تخصیص اعتبارات در سال جدید استفاده کند که چنانچه این اتفاق رخ دهد نه تنها پروژه‌های توسعه‌ای مترو با رشد قابل توجهی جلو می‌افتد و قول ساخت 25 کیلومتر مترو محقق می‌شود، بلکه جایگاه مدنی و حقوقی شهرداری تهران به عنوان یک نهاد عمومی و مستقل بیش از گذشته در دولت و مجلس و البته در نگاه مردم تغییر خواهد کرد و قالیباف یک مدال افتخار دیگر به نام بانک شهر را در کنار سایر اقداماتش که بر سینه شهر نشسته، بر سینه خود می‌نشاند.
از سوی دیگر شهرداری تهران در سال گذشته اگرچه پس از قول‌های مکرر و بی‌نتیجه بالاخره چند پروژه پرحرف و حدیث را تمام کرد، اما در این میان پروژه‌هایی را هم آغاز کرد که شاید به این زودی‌ها نتایج مثبت و منفی نهایی آن مشخص نشود. به عنوان مثال یک طرفه کردن خیابان ولیعصر(عج) و یا استفاده از اتوبوس برقی، کارت الکترونیک و غیره که باید عملکرد خود را بیشتر نشان دهند، چرا که با زندگی مردم سرو‌کار دارند. در عین حال مجموعه شهرداری تهران در سال گذشته به دلیل محدودیت منابع و رکود ساخت و ساز در شهر، بسیاری از پروژه‌های خود را متوقف کرد و اولویت‌بندی را در این مورد انجام داد تا به این ترتیب اقدامات حیاتی شهر با مخاطره کمبود منابع مالی مواجه نشود که تقریبا در این برنامه‌ریزی موفق بود.
سال جدید که شاید همزمان با اجرای طرح هدفمند کردن یارانه‌ها توسط دولت باشد، می‌تواند محدودیت‌ها و خلاهایی را برای شهرداری تهران و پروژه‌های شهری به همراه داشته باشد و به همین دلیل است که بودجه و برنامه‌ریزی سال جدید مطابق با این اقدام دولت و تبعات آن هماهنگ شده است.
به هر روی شهرداری تهران در عملکرد سال گذشته خود در کنار تمامی اقدامات مثبت و چشمگیر خود ضعف‌هایی را هم داشت که هر چند ادامه و تکمیل آن‌ها را به عنوان اولویت‌های کاری خود در سال جدید نگه داشته اما قطعا پروژه‌ها و برنامه‌های چون نوسازی بافت‌های فرسوده، فروش اوراق مشارکت و تحویل واحدهای مسکونی که قولشان را به مردم داده، جلوگیری از تخریب باغ‌های شمالی و حاشیه‌ای تهران، کانال مشترک شهری و یا پروژه جمع‌آوری آب‌های سطحی به بیش از یک سال زمان آن هم در مهلت باقی مانده از فرصت خدمت شهردار فعلی تهران نیازمند است.
شهرداری تهران در دوره حاضر ضعف‌ها و پس‌زمینه‌هایی تلخ و ناامیدکننده شهرداری‌ها را تا حدود زیادی از ذهن مردم پاک کرد و قطعا این افزایش رضایتمندی مردم زمینه افزایش توقع و خواسته را هم به همراه دارد و به این ترتیب زمینه کار و فعالیت بیشتری را می‌طلبد و باید دید دکتر قالیباف در سال پایانی خدمت خود در شهرداری تهران در حالی که با محدودیت منابع مالی مشکلات اجتماعی و اقتصادی زیادی روبه‌روست و قطعا انتخابات شورای شهر چهارم بر کار وی تاثیر دارد، چه کارنامه‌ا‌ی را برای خود ، شهر تهران و شهروندان پایتخت‌نشین بر جای می‌گذارد.
سالی پرفرازو نشیب، اما همراه به موفقیت نسبی
اما شورای شهر تهران نیز در حالی سال 88 را با فراز و نشیب بسیار به پایان رساند و وارد سال جدید شد که تنها یک سال از دوره چهار ساله شورای سوم باقی است. اگر چه شورای سوم در ادامه شورای دوم مرحم خوبی بر زخم شورای اول و ناامیدی از فعالیت این نهاد مدنی بود، اما اعضای شورای سوم هم در جای خود گوشه و کناری به مسائل سیاسی و حاشیه‌های پرحرف و حدیث داشتند و در بسیاری از موارد این نشانه‌ها در صحن علنی شورا خود را نشان می‌داد، هر چند که چمران و برخی از اعضای میانه‌رو هنوز اصرار دارند که بسیاری از مسائل آن‌ها اختلاف کاری است.
مهدی چمران ـ رییس شورای شهر تهران ـ در آخرین نشست خبری سال 88 خود به برخی از مصوبات و اقدامات مهم شورا از دیدگاه خود اشاره کرد که تعیین چارچوب برای فعالیت پیمانکاران شهرداری، ساماندهی و تعیین تکلیف شرکت‌ها و سازمان‌های زیرمجموعه شهرداری، تدوین برنامه پنج ساله شهرداری مطابق با چشم انداز 20 ساله کشور و غیره از جمله آن‌ها بود. البته شورای تهران مصوبات غیرچشم‌گیر اما تاثیرگذار دیگری برای شهرداشت که نمونه بارز آن مصوبات تشویقی در راستای افزایش ساخت و سازها در بافت‌های فرسوده است.
اما اعضای شورای تهران در سال 88 همانند سال‌های قبل برنامه بازدیدهای پرحاشیه خود از پروژه‌های شهری مهم را ادامه دادند؛ بازدیدهایی که بر روی بخش قابل توجهی از اقدامات حساس و مهم شهرداری تهران دست می‌گذاشت، اگرچه این شورا در سالی که گذشت بازدیدهایی را در راستای وظیفه نظارتی خود انجام داد، اما بنابر اذعان و البته در برخی موارد اعتراض اعضایش، این عنصر نظارتی کمرنگ و حتی در برخی موارد حذف شده بود و در خلا این نبود نظارت اقدامات و تخلفاتی صورت می‌گرفت که پس از انجام تخلف صدایش بلند می‌شد.
چمران در پاسخ به سوال خبرنگاران که چرا عنصر نظارتی شورا آن قدر ضعیف شده که رایزنی‌های برخی مدیران به صحن علنی شورا هم کشیده می‌شود و در نتیجه صدای تخلف‌هایی نظیر پروژه امام رضا(ع)، تخلفات منطقه یک و نیز شرکت‌های زیرمجموعه سازمان نوسازی در صحن علنی شورا بلند می‌شود؟ بدون آن که مساله‌ای را قبول یا رد کند، گفت: همین که این مسائل در بین اعضا و یا در صحن علنی مطرح می‌شود یعنی نظارت از قبل وجود داشته. البته چمران در مورد این که پس از شناسایی تخلف، عنصر نظارتی به چه نتیجه‌ای می‌رسد توضیحی نداد.
در سال 88 شورای شهر نقش جدید خود یعنی میانجی‌گری میان دولت و شهرداری را ادامه داد و مهدی چمران تلاش کرد جلسات مشترکی را در راستای افزایش تعامل برقرار کند اما این جلسات و آن تلاش شورا در نهایت ثمره و نتیجه چشم‌گیری نداشت و فاصله بین دولت و شهرداری کماکان حفظ شد.
این نقص نظارتی در شورای شهر تهران در شوراهای دیگر نیز دیده می‌شد و نطق‌های پیش از دستور اعضای شورای عالی استان‌ها گویای این خلاها در ابعاد مختلف کار شهرداری‌ها و دستگاه‌های مرتبط بود.
مهدی چمران که در سال 88 به عنوان تنها کاندید برای ریاست شورای عالی استان‌ها مجددا رییس این شورا شد و تلاش زیادی در راستای ساختارمند کردن عنصر نظارتی شوراها کرد.
شوراها در سالی که گذشت و در سال جدید، تحت تاثیر قانون تجمیع انتخابات با مساله کوتاه شدن دوره فعالیت شورای چهارم از چهار به دو سال مواجه شده‌اند و برای رفع این مساله تاکنون رایزنی‌های زیادی را داشتند که هنوز نتایج آن مشخص نشده است.
چمران تاکید دارد که بهتر است 22 ماه زمانی که برای شورای چهارم پیش‌بینی شده به شورای سوم اضافه شود، چرا که در مدت کمتر از دو سال عمر یک شورا، اعضای آن‌ها نه تنها فرصتی برای اقدامات اساسی ندارند، بلکه در ابتدا و انتهای این دوره تمام زمان برای مسائل انتخاباتی و انتخاب شهرداران می‌گذرد و دوره‌ای بدون کیفیت لازم گذرانده خواهد شد.
اما شوراها در سال 88 از آزمون دیگری موفق و سرافراز بیرون آمدند؛ پیشنهاد انتخاب شهرداران توسط وزیر کشور در حالی از سوی نمایندگان مجلس شورای اسلامی، اعضای شوراها را غافلگیر کرد که نمایندگان مجلس بارها بر استقلال عمل شوراها تاکید داشتند اما در نهایت با رایزنی‌های بسیار اعضای شورا و رییس شورای عالی که وجهه قابل قبولی در بین دولتی‌ها و مجلسی‌ها دارد، امضاها پس گرفته شد!
به هر روی مساله بی‌اعتمادی به نهاد شوراها در بین بسیاری از مسوولان و به خصوص بدنه اجرایی دولت و نیز نمایندگان مجلس به اذعان بسیاری از اعضای شوراها هنوز ادامه دارد و هنوز حرف و عمل دولتی‌ها در مورد شوراها با هم نمی‌خواند که پیشنهاد مجلس برای انتخاب شهردار توسط وزیر کشور نمونه بارزی از تمایل نمایندگان برای کاهش اختیارات شوراها بود که بالاخره مشخص نشد این پیشنهاد از کجا سرچشمه گرفته بود!
چنانچه مجلس شورای اسلامی بررسی‌های خود را در مورد انتخابات چهارم شوراها به اتمام برساند و با افزایش 22 ماهه دوره شورای سوم موافقت کند، شوراها فرصت بیشتری برای انجام برنامه‌ها و همراهی با شهرداری‌ها دارند و چنانچه این موافقت صورت نگیرد، خیلی زود نشست‌ها و رایزنی‌ها و حرف و حدیث‌های انتخاباتی شوراها شروع شده و فرصت کوتاه یک‌ساله باقی‌مانده از عمر شوراهای سوم هم صرف همین مسائل خواهد شد! و این همان نگرانی است که بخش قابل توجهی از اعضا در نیمه‌های سال قبل و احتمالا تا چندین ماه اول سال 89 را به خود اختصاص خواهد داد.
كرج
فرديس
خیابان آزادی
خیابان طوس
خیابان آزادی
No comments:
Post a Comment